Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju definiuje raj podatkowy, jako kraj, w którym prawo jest ułożone tak, by warunki prowadzenia biznesu były atrakcyjne dla konkretnych państw. Polega to na ustanowieniu bardzo niskich podatków i mało przejrzystych przepisów wraz z możliwością dochodów w tym kraju bez prowadzenia działalności na jego terytorium.
Raje podatkowe pozwalają na optymalizację podatkową, która nie jest niezgodna z prawem. Zakłada ona unikanie zapłaty podatku, a nie uchylanie się od niego, celem zmniejszenia obciążeń podatkowych.
Optymalizacja najczęściej polega na uruchomieniu w raju podatkowym spółki świadczącej usługi doradcze dla określonej części przedsiębiorstwa, która będzie pobierać wysokie opłaty. Spowoduje to wysokie koszty podatkowe dla firmy i oszczędności na podatkach.
Raje podatkowe pozostające poza kontrolą polskich organów podatkowych to Andora, Anguilla, Antigua i Barbuda, Sint-Maarten, Curacao, Bahamy, Bahrajn, Barbadosm Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Wyspa Cooka, Dominika, Grenada, Sark, Hongkong, Liberia, Liechtenstein, Makau, Malediwy, Wyspy Marshalla, Mauritius, Monako, Nauru, Niue, Panama, Samoa, Szeszele, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, San Marino, Tonga, Wyspy Dziewicze Stanow Zjednoczonych i Vanuatu.
